Oud Egyptisch Scheppingsverhaal en vorming geloof rond 3500 v. Chr.
Het oud Egyptisch scheppingsverhaal begint met twee van de oudste der grote goden, Shu en Tefnut, ze werden door God Atoem (Atoom) voortgebracht uit Zijn eigen Persoon en met Hem vormden zij samen de eerste Egyptische Drie-eenheid.
Atoom (de schepper God) had geen vorm of lichaam, rees op uit de oerwateren die Noen werden genoemd. Hierbij werd een heuvel gevormd. Hij creëerde Shu (lucht) en Tefnut (vochtigheid). Shu en Tefnut verwekten samen Keb (aardegod) en Nut (hemelgodin), en zij brachten op hun beurt vier nazaten voort die allemaal tegelijkertijd werden geboren op de aarde, maar dat kon niet eerder dan dat vader Shu hemel (Nut) en aarde (Keb) van elkaar scheidde.
De vier kinderen van de goden Keb en Nut waren Osiris (man), Isis (vrouw), Seth (man) en Nephthys (vrouw) en ze waren alle vier geboren met een sterfelijk lichaam.
Osiris had een blanke huidskleur en was de personificatie van het goede, Seth had een donkere huidskleur (zwart of rood) en was de personificatie van het kwaad.
Deze twee goden (goede en kwade) vochten voortdurend met elkaar en uiteindelijk doodde Seth het sterfelijke lichaam van zijn broer Osiris.
De Egyptenaren rond 2800 v. Chr. hadden in het begin wel moeite gehad om aan te nemen dat hun eerste (en oudste) goden niet het uiterlijk hadden, zoals die van een mens die immers voortkwam uit de moederschoot. Dat veranderde toen na een lange periode van peinzen, priesters kwamen met een door hen gedicteerd scheppingsverhaal, waaruit bleek dat de laatste vier goden sterfelijk waren en er ook nog menselijk uitzagen precies zoals zijzelf, mannen en vrouwen. Uit oude geschriften blijkt dat de Egyptenaren het geloof hadden dat de goden zijn geïncarneerd in mensen. De oude Egyptenaren kenden geen religie zoals wij die nu kennen. Deze geschriften (spijkerschrift en hiërogliefen) werden omgezet in beeltenis getuige de vele uitkervingen in steen en beelden van harde en zachte steensoorten die we nu nog steeds kunnen bewonderen.
Maar het verhaal ging verder..
Osiris huwde zijn zus godin Isis en Seth de god van woede en oorlog trouwde met zijn zus Nephthys. Osiris werd als god enorm gewaardeerd door zijn volk en besteeg de troon waarmee hij grote invloed kon uitoefenen op een groot gebied van het oude Egypte.
Seth werd jaloers en wilde de troon bestijgen en heersen over het hele land, na een lange tijd bedacht hij een lafhartig plan.
Tijdens een groot feest met 72 aanwezigen toonde Seth een gouden sarcofaag en zei dat degene die erin paste, deze sarcofaag cadeau zou krijgen. Toen, op een gegeven moment, was het de beurt aan Osiris met zijn vrij lange gestalte. De sarcofaag paste als gegoten toen plotsklaps het zware deksel viel en de sarcofaag sloot. Seth de boosdoener lachte luid terwijl hij de verzegelde gouden sarcofaag, met daarin Osiris, de rivier de Nijl inschoof en toekeek hoe de kist langzaam wegdreef, weg uit Egypte en zo Osiris tot een langzame dood veroordeelde.
Isis zocht eerst tevergeefs haar vermiste echtgenoot-god in het Noorden (stroomafwaarts), daarna in het Westen en Zuiden (Opper Egypte) en tenslotte vond ze de sarcofaag terug met daarin het lichaam van Osiris in het Oosten (Libanon). Met haar magische krachten wekte ze Osiris’ geest terug tot leven en Isis werd zwanger.
Bij de terugkeer van Isis met een in leven zijnde Osiris, ontstak Seth in grote woede en vermoordde deze keer Osiris en hakte zijn lijk in 14 stukken die hij doorheen heel Egypte liet verspreiden. Na een lange zoektocht bracht Isis (hoogzwanger) de stukjes lichaam van haar man terug samen en balsemde en mummificeerde ze. Osiris was gedoemd om voor eeuwig de god van het dodenrijk te blijven. Isis kon haar zwangerschap goed verbergen voor haar broer Seth. Toen Isis moest bevallen ging ze onderduiken in de moerassen van de Nijldelta terwijl Seth de scepter zwaaide en zich met andere zaken bezighield. Isis beviel van Horus en heeft hem opgevoed om de moordenaar van zijn vader (oom Seth) te wreken.
De jongvolwassen Horus was belust op wraak voor de moord op zijn vader. De jonge godheid daagde zijn oom Seth uit tot een gevecht. De jonge Horus was geen partij voor de monsterlijke kracht van de oorlogsgod, al raakte Seth wel uitgeput, stak hij in het heetst van de strijd zijn rivaal en uitdager Horus een oog uit. Toen kwam Isis haar zoon te hulp; met haar magische krachten heelde ze Horus’ wonde en met haar magie toverde ze de voldoende verzwakte Seth om in een nijlpaard.
Plots weerloos vluchtte Seth de rietvelden van de Nijl in en behield de vorm van een nijlpaard, waarna hij de heerser van een bepaalde regio werd, daar waar de zielen van de verdoemden zijn en samenkomen. Hij werd eeuwig gehaat door de Egyptenaren als verpersoonlijking van het kwaad.
Wonder bij wonder verscheen Osiris even in zijn vertrouwde menselijke vorm en stierf kort daarna opnieuw, maar dit keer (volgens de oude Egyptische tradities) werden geestelijke handelingen op koninklijke manier uitgevoerd; door op een juiste manier het lichaam te balsemen en te begraven in de koninklijke graven.
Deze juiste begrafenis stelde een lichaam in staat om over te kunnen steken naar de onderwereld (Amenti) en daar door de poorten te gaan en te worden beoordeeld volgens hun daden (dodenschrift).
Toen werd Osiris koning van de hemel, de verblijfplaats van rechtvaardige zielen.
Horus nam hierop de aardse troon, zijn rechtmatige erfdeel en heerste als Oppergod over Boven- en Neder-Egypte.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.